rocznik 1944, multiinstrumetalista, gawędziarz, folklorysta, pedagog. Urodził się 10 stycznia 1944 roku w Parczewie (woj. lubelskie). Od najmłodszych lat kocha muzykę. Jego pierwszym instrumentem były skrzypce, na których nauczył się grać pasąc krowy. Podczas studiów w Wyższej Akademii Rolniczej zdał egzamin weryfikacyjny w klasie saksofonu i klarnetu. Na Żywiecczyznę trafił przypadkowo – zafascynowany pięknem przyrody, postanowił przyjechać do Żywca. Jego góralskie muzykowanie rozpoczęło się od współpracy z zespołem Pilsko, a następnie z Ziemią Żywiecką. Nauczył się wówczas grać na unikatowych góralskich instrumentach: piszczałkach, gwizdkach, rogach, trąbitach beskidzkich, dudach żywieckich. Nabyte umiejętności pozwoliły mu rozpocząć karierę solową.

Jednym z głównych celów Jacentego Ignatowicza jest przekazywanie tradycji młodemu pokoleniu. Odwiedza szkoły muzyczne w całej Polsce – przeprowadza prezentacje muzyki ludowej, opowiada gawędy, śpiewa przyśpiewki; uczy gry na unikatowych instrumentach takich jak dudy żywieckie, róg pasterski, okaryna, multanki, piszczałki, fujarki pasterskie, trombita, róg pasterski, złóbcoki czy gęśle. Opiekował się Dziecięcym Zespołem Regionalnym Gronicek. Od lat kolekcjonuje przedmioty związane z beskidzkim folklorem: góralskie instrumenty, zabawki ludowe, dawne narzędzia rolnicze, które to gromadzi w swojej Muzycznej Izbie Regionalnej mieszczącej się w zabytkowym dworze rodziny Kępińskich w Żywcu-Moszczanicy.

Koncertował w kraju i za granicą – we Francji i Włoszech, w Bułgarii, Czechach, Słowacji, Turcji, Niemczech, USA. Pracował na Uniwersytecie Śląskim w Katedrze Folklorystyki Ogólnej i Stosowanej (Filia w Cieszynie). Napisał akademicki podręcznik o folklorze muzycznym. Należy do Towarzystwa Miłośników Ziemi Żywieckiej i Grupy Literackiej Gronie. Jest zdobywcą wielu wiele nagród i wyróżnień w konkursach folklorystycznych. W 1989 roku z rąk ministra kultury i sztuki otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”.